पुन्हा पुन्हा पुण्याला जावं लागतंय. या आठवड्यात पुण्याला दुसऱ्यांदा जावं लागलं. अगदी कंटाळलो होतो. पण जाणं भाग होतं. एखादा दिवस वाईट निघाला की प्रत्येक गोष्ट मनाच्या विरुध्दच होते – तसा दिवस होता कालचा. सकाळी ७ वाजता बोलावलेला टॅक्सी वाला चक्क ९-३० वाजता आला. नेहेमी प्रमाणे गाडी खराब हो गई थी, म्हणून लेट हो गया..वगैरे वगैरे झालं.

लवकर चल रे बाबा, म्हणून सरळ, माटुंग्याला मित्राकडे गेलो, आणि त्याला घेउन पुण्याला निघालो. रस्त्यावर मागच्या आठवड्या प्रमाणेच निसर्ग सौंदर्य होतं, पण मागच्या वेळ प्रमाणे ते आज मला मोहवत नव्हतं..माझ्यातला एखाद्या गोष्टीतला आनंद घ्यायची शक्ती कमी तर होत नाही नां?म्हणजे नजर मरते म्हणतात नां.. तसं काहिसं आहे हे.. नजर मेल्यासारखी झालेली आहे निसर्गसौंदर्य बघून सुद्धा!

पण नाही..अगदी खरं सांगू का आमचा एक जवळचा मित्र नेहेमी असे काही तरी भन्नाट डायलॉग्ज मारत असतो, आणि ते एकदम कधीतरी आठवून हसू येतं..कधी तरी कुठल्यातरी इरिलिव्हंट संदर्भातही त्याचे डायलॉगज अगदी चपखल बसतात.. त्यातलाच हा एक..,सुंदर मैत्रीण असेल तर तिची जादू लग्न होऊन ती बायकॊ होई पर्यंत टिकते,  तसं आहे हे! 🙂 काही दिवसांतच नजर इकडे तिकडे घसरते..   तो नेहेमी म्हणतो..,  की कुठल्याही सुंदर स्त्री कडे न पहाणं म्हणजे तिचा अपमान करणं आहे. आणि बिइंग अ जंटलमन मी कधीच कुठल्याही स्त्रीचा अपमान करित नाही.. !! ही सगळी चेष्टा- मस्करी आहे बरं कां.. नथींग  सिरियस अबाउट इट!!!!!!!  🙂 🙂

हा असला की पार्टी मधे एकदम जान येते. काहितरी विचित्र बोलून लोकांना हसवत ठेवण्याचं याचं कसब वाखाणण्यासारखा आहे..

आता एका आठवड्यात दोन वेळा लोणावळा एंजॉय करण शक्य नाही हे एक सत्य आहे – हे लक्षात आलं. एखाद्या ठिकाणी आपण गेल्यावर सारखं वाट्तं की इथे अजुन थोडं रहाता आलं तर काय मज्जा येइल नां? पण खरंच रहायची वेळ आली तर मात्र कंटाळा येतो, हे मी बरेचदा अनुभवलं आहे.कदाचित म्हणुन असेल गाडित बसुन डोळे बंद करुन विचार करु लागलो, की राहिलेल्या दिवसात कसं काय सगळं काम करायचं ते!!

सिंहगड रोडवर एका मित्र कम डीलरकडे जायचं होतं, तिथे पोहोचायलाच १ वाजला.  त्याला आधी फोन केला टोल बुथ पासुन तर तो म्हणाला तुम्ही सरळ सिंहगड रोडवरच्या, अभिरुची हॉटेलमधेच या, तिथे जेवण करुन मग नंतर ऑफिसला जाउ…

त्याने सांगितलेल्या हॉटेल समोर गाडी लावली.. मस्त !!! गेटजवळ खास पुणेरी पध्दती प्रमाणे एक काउंटर होतं.निरनिराळ्या सूचना पण तिथे लिहिल्या होत्या.. इथेच प्रिपेड कुपन्स घेउन आत जा, असं तो काउंटरवरचा माणुस म्हणाला. तिथेच भिंतीवर एक बोर्ड लागलेला होता. बघा इथे…माफ करा, तो फोटो निट आलेला नाही. इथे कोरफड, गवती चहा आणि अशा अनेक वस्तू मिळतील असा बोर्ड होता तो.

आज शिरल्या बरोबर मस्त हिरव्या गार शेतामधे आल्यासारखं वाटलं. सुंदर हिरवं लॉन असूनही लॉन सारखं न वाटणारं लॉन.. मला काय म्हणायचंय ते समजेल  अशी अपेक्षा आहे.

त्यावर फिरणारे बदकं.. डाव्या हाताला, लहान मुलांना खेळायला खेळणी, दोन झाडांच्या खोडांना बांधलेला झोपायचा पाळणा.. आणि बरंच काही.

एकदम अहमदाबादच्या हॉटेल विशाला, आणि इंदुरच्या, किंवा राजकोटच्या चोखी ढाणी ची आठवण झाली. नाही…. तसं नाही. हे अगदी वेगळं हॉटेल आहे, चक्क एखाद्या खेड्य़ासारखं वसवलेलं अगदी भर वस्तीतलं हे हॉटेल. इथेच पिकवलेल्या भाज्या वगैरे इथे वापरल्या जातात. मस्त वातावरण होतं. पुणेकरांना निश्चितच माहिती असणार हे सिंहगड रोडवरचं हॉटेल.

इथे आत जाउन बसलो, तर नम्रपणे तो हॉटेलमधला माणुस म्हणाला, साहेब बुट बाहेर काढून ठेवा, बुट बाहेर काढले आणि आत जाउन बसलो. मस्त पैकी थंड गार हवा सुटलेली होती. थोडा थोडा रिमझिम पाउस सुरु होता.अशा वातावरणात त्याने समोर मिरगुंडाचं ताट आणुन ठेवलं.. आम्ही पाचही जण तुटून पडलो.. त्या मिरगुंडावर.हा पापड सदृष्य पदार्थ मुंबईला आल्या नंतरच खाण्यात आला.मिरगुंड म्हणजे दहीभाता बरोबर खायचा पदार्थ नाही.. नुसता पण चांगला लागतो.. याची  जाणिव झाली.. इथून पुढे जास्त लिहित नाही फक्त पोस्ट करतो ते फोटॊ..

बॅगराउंडला ज्या लहान लहान झोपड्या दिसतात, तिथे बसून पण जेवता येतं.गवताने शाकारलेल्या झोपड्य़ा हिरव्या बॅगराउंडवर मस्त दिसतात..

जेवण सुरु करण्यापूर्वी फोटॊ काढायचं विसरलो. म्हणून आता अर्धं झाल्यावर काढलाय फोटो. जेवण सुरु झालं आणि मस्त पैकी गरम गरम कांदा भजी ( खेकडे नाही.. घरच्या सारखी 🙂 ) समोर आणून ठेवली. आणि म्हणता म्हणता भज्याचं ताट रिकामं!

सोबत झुणका, चटणी, सॅलड, कोशिंबिरी , तोंडली भात होताच.. अजूनही काही भाज्या होत्या ज्या मी घेतल्या नाहीत. तुमच्या समोर सरळ भांडच आणून ठेवतो तो भाजीची…. 🙂

या मावशींना बघा, मस्त पैकी चुलीवर गरम गरम , बाजरी, मका, ज्वारीच्या भाकरी करुन वाढताहेत.

जेवण झाल्यावर स्विट डीश..इतकं जेवलोय की आज रात्रीचं जेवण वर्ज्य!!!! 🙂

जेवण झाल्यावर इथे मुलांसाठी काही खास राईड्स पण आहेत. इथे बघा कुठल्या आहेत त्या.. आणि त्याला किती खर्च आहे ते..

मुलांना मातीमधे खेळायला आवडतं.. म्हणून इथे कुंभारकला ( शब्द बरोबर असेलच ) शिकवण्याची पण सोय आहे.

आणि ही डायनॉसॉरची घसरगुंडी खुपच आवडेल मुलांना.. ही जागा तुमच्या द प्लेसेस टू बी व्हिजिटेड ड्युरिंग पुणे.. लिस्ट मधे ऍड करा. मी तर खुपच एंजॉय केलं इथे… अ गुड प्लेस टु हॅंग अराउंड!! आणि हो जेवणाचे फक्त १५० रुपये.. !!!!!